Şimdi inandım ki, asıl ve gerçek ilâh senin Rabbindir

[hureyre]

Bir müslüman. Bir ateşperest. Birlikte çalışıyorlar. Namaz vakti.


Müslüman:


-Namaz kılacağım. Namaz kılarken, bana ilişmiyeceğine dair söz verir misin?


-Veririm.


Namaz....


Bir müddet sonra... Ateşperest. İbadet zamanı...


-Şimdi sıra ben de, ben ibâdet ederken, bana ilişmiyeceğine söz verirmisin.


-Olur sana ilişmem... Rahatça ibâdetini yapabilirsin.


Fakat ateşperest ateşe tapmak üzere secdeye varınca, Müslüman hemen üzerine atılır. Sözünde duramaz.. Tam o esnada şöyle bir ses duyar:

- Söz verdiğin zaman sözünü yerine getir.


Bunun üzerine adama ilişmeden geri çekilir. Sonra ateşperest ibâdetini bitirdiğinde sorar:


-Evvela hücum ettin. Sonra niye vazgeçtin?...


-Allah'dan başkasına secde ettiğin zaman, dayanamadım, üzerine atıldım. Seni öldürmek istiyordum. Fakat tam o anda :


-Söz verdiğin zaman ahdini yerine getir, diyen bir ses, beni o teşebbüsümden alıkoydu.


Bunun üzerine mecûsi:


-Şimdi inandım ki, asıl ve gerçek ilâh senin Rabbindir. Kendi düşmanı için dostunu bile azarlıyor. İşte huzurunda müslüman oluyorum diyerek kelime-i şehâdet getirir.